From f7e7a923aca8be643f9ae6f7252f9fb27b3d2c3b Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Timothy Pearson Date: Sat, 3 Dec 2011 11:05:10 -0600 Subject: Second part of prior commit --- tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook | 414 +++++++++++++++++++++++++++ 1 file changed, 414 insertions(+) create mode 100644 tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook (limited to 'tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook') diff --git a/tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook b/tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook new file mode 100644 index 00000000000..5d282dd73e1 --- /dev/null +++ b/tde-i18n-pl/docs/tdeedu/kmplot/using.docbook @@ -0,0 +1,414 @@ + +Podręcznik &kmplot; + +&kmplot; operuje na funkcjach nazwanych, które można zdefiniować za pomocą współrzędnych kartezjańskich (taka postać funkcji nazywa się kanoniczną), współrzędnych biegunowych, lub też jako funkcje parametryczne. Aby wprowadzić funkcję wybierz WykresEdytuj wykresy... . Możesz również wprowadzić funkcję w okienku tekstowym Równanie funkcji w głównym oknie &kmplot;. W okienku tekstowym można wpisywać funkcje kanoniczne i biegunowe. Każda funkcja musi mieć unikalną nazwę (tzn. nazwę inną niż nazwy pozostałych funkcji pokazywanych na liście). Jeśli nie podasz nazwy, zostanie ona wygenerowana automatycznie. + +Aby uzyskać więcej infomacji o funkcjach &kmplot;, zobacz . + + +Tutaj możesz zobaczyć zrzut ekranu okna powitalnego &kmplot; + + + + + + Zrzut ekranu + + + + + +Typy funkcji + + +Funkcje w postaci ogólnej (lub kanonicznej) +Aby wprowadzić funkcję w postaci kanonicznej (tzn. funkcję w postaci y=f(x)) do &kmplot;, po prostu wprowadź ją w formie + f(x)=wyrażenie + Gdzie: +f jest nazwą funkcji; może być dowolnym ciągiem liter i cyfr, pod warunkiem, że nie rozpoczyna się od liter: x, y lub r (ponieważ są one używane dla funkcji biegunowych i parametrycznych). + + +x jest współrzędną X używaną w wyrażeniu po znaku równości. W rzeczywistości jest to zmienna jedynie formalna, więc możesz użyć dowolnej nazwy, efekt będzie taki sam. + + + +wyrażenie to wyrażenia które ma być narysowane, podane za pomocą odpowiedniej składni dla &kmplot;. Zobacz . + + + + +Jako przykład: aby narysować wykres funkcji y=x2+2x, wprowadź następujące wyrażenie w oknie dialogowym funkcji &kmplot;: f(x)=x^2+2x + + + + + +Funkcje parametryczne +Funkcje parametryczne to takie w których współrzędne X i Y są zdefiniowane poprzez osobne funkcje innej zmiennej, często nazywanej t. Aby wprowadzić funkcję parametryczną w &kmplot;, postępuj zgodnie z procedurą dla funkcji w postaci ogólnej, ale zacznij nazwę funkcji opisującej współrzędną X od litery x, natomiast funkcję opisującą współrzędną Y od litery y. Tak jak przy funkcjach w postaci ogólnej, możesz użyć dowolnej nazwy zamiennej jako parametr. Aby narysować funkcję parametryczną, wybierz Wykres Nowy wykres parametryczny.... Nazwa funkcji będzie stworzona automatycznie, jeśli żadnej nie podasz. +Na przykład, przyjmijmy że chcesz narysować okrąg, mający równania parametryczne x=sin(t), y=cos(t). W oknie dialogowym funkcji &kmplot; wykonaj następujące czynności Otwórz okno dialogowe wykresu parametrycznego poprzez WykresNowy wykres parametryczny... . Wprowadź nazwe dla funkcji, powiedzmy okrag, w polu Nazwa. Nazwy funkcji dla X i Y zmienią się aby dopasowac się do tej nazwy: funkcja dla X będzie mieć nazwę xokrag(t) a ta dla Y yokrag(t). W polach x i y wpisz odpowiednie równania, tzn. xokrag(t)=sin(t) i yokrag(t)=cos(t). Kliknij na OK i funkcja zostanie narysowana. +Możesz ustawić kilka dodatkowych opcji dla wykresu w tym oknie dialogowym: + + +Ukryj + +Jeśli ta opcja jest zaznaczona, &kmplot; nie rysuje wykresu, ale zapamiętuje definicję funkcji, dzięki temu możesz użyć jej do definowania innych funkcji. + + + + +Minimum przdziału własnego wykresu +Maksimum przedziału własnego wykresu + +Jeśli ta opcja jest wybrana, możesz zmieniać wartość maksymalną i minimalną parametru t dla którego funkcja jest narysowana używając pól min and max. + + + + +Szerokość linii: + +Za pomocą tej opcji możesz ustawić szerokość linii na obszarze wykresu, w jednostkach 0.1 mm. + + + + +Kolor: + +Kliknij w prostokąt i wybierz kolor w nowo otwartym oknie dialogowym. Linia wykresu będzie w tym własne kolorze. + + + + + + + +Wprowadzanie funkcji we współrzędnych biegunowych + +Współrzędne biegunowe wyznacząją położenie punktu poprzez jego odległość od środka układu (zwykle nazywanym R), oraz kąt jaki linia od środka do punktu tworzy z osią X ( zwykle nazywanym grecką literą theta). Aby wprowadzić funkcje we współrzędnych biegunowych użyj: WykresNowy wykres biegunowy... W polu oznaczonym r, wpisz definicję funkcji razem z nazwą zmiennej theta której chcesz używać, np. aby narysować spiralę Archimedesa r=theta, wprowadź + +(theta)=theta + + wtedy cała linia będzie wyglądać r(theta)=theta. Zauważ, że możesz użyć dowolnej nazwy zmiennej theta, czyli r(foo)=foo spowoduje narysowanie dokładnie tego samego wykresu. + + + + + + +Składanie funkcji +Funkcje mogą być składane w celu stworzenia nowych. Po prostu wprowadź funkcje po znaku równości w wyrażeniu tak jakby były zmiennymi. Na przykład, jeśli masz zdefiniowane funkcje f(x) i g(x), możesz narysować sumę f i g poprzez: +sum(x)=f(x)+g(x) + + + +Pamiętaj, że możesz składać tylko funkcje tego samego typu, np. funkcja w postaci ogólnej nie może być złożona z funkcją w postaci biegunowej. + + + +Zmiana wyglądu funkcji + +Aby zmienić wygląd wykresu funkcji w głownym oknie, wybierz tę funkcję w oknie dialogowym Edytuj wykresy, a następnie kliknij na przycisku Edytuj. W następnym oknie dialogowym możesz zmienić szerokość linii w polu tekstowym, oraz kolor wykresu, klikając na przycisk zmiany koloru na dole. Jeśli edytujesz fukncję w postaci ogólnej, zobaczysz okno dialogowe z trzema zakładkami. W pierwszej podajesz równanie funkcji. Zakładka Pochodne pozwala na rysowanie pierwszej i drugiej pochodnej funkcji. Za pomocą zakładki Całka możesz narysować całkę funkcji obliczaną metodą Eulera. +Innym sposobem edycji funkcji jest kliknięcie prawym przyciskiem myszy na wykresie. W menu kontekstowym wybierz następnie Edytuj + +Aby uzyskać więcej informacji o menu kontekstowym zobacz . + + + +Menu kontekstowe + +Kiedy klikniesz prawym przyciskiem myszy na wykresie zwykłej, lub parametrycznej funkcji ciągłej pojawi się menu kontekstowe, w którym znajduje się pięć pozycji: + + + +Ukryj + + +Ukrywa wybrany wykres. Pozostałe wykresy tej funkcji będą nadal widoczne. + + + + +Usuń + + +Usuwa funkcję. Wszystkie jej wykresy znikają. + + + + +Edytuj + + +Wyświetla okno dialogowe edytora dla wybranej funkcji. + + + + +Kopiuj + + +Powoduje skopiowanie wykresu do innego okna programu &kmplot;. + + + + +Przenieś + + +Przenosi wykres co innego okna programu &kmplot;. + + + + +Dla funkcji narysowanych są dostępne jeszcze poniższe cztery pozycje: + + + +Uzyskaj wartość Y + + +Otwiera okno dialogowe w którym możesz znaleźć wartość Y dla podanejj wartości X. Wybrany wykres będzie podświetlony. Wprowadź wartość X w polu X, i kliknij na Znajdź (lub nacisnij &Enter;). Odpowiednia wartość Y pojawi się w polu Y. + + + + +Szukaj wartości minimalnej + + +Znajdź watośc minimalną dla wykresu w określonym zakresie dziedziny. Wybrany wykres będzie podświetlony w nowo otwartym oknie dialogowym. Wprowadź dolną i górną granicę regionu w którym chcesz znaleźć minimum i kliknij przycisk Znajdź. Wyświetlone zostaną wspołrzędne X i Y minimum. + + + + +Szukaj watości maksymalnej + + +Tak samo jak dla Szukaj wartości minimalnej opisanej powyżej, lecz wyszukuje wartość maksymalną. + + + + +Oblicz całkę + + +Wyświetla okno dialogowe, w którym należy wybrać funkcję oraz podać zakres wartości X. Po wprowadzeniu wartości X, obliczona zostanie całka, oraz narysowana zostanie powierzchnia pomiędzy wykresem oraz osią X w podanym wcześniej zakresie wartości X. Kolor powierzchni będzie taki sam jak kolor wykresu. + + + + + + + + + + -- cgit v1.2.1